Een bewogen jaar

En zo was de laatste week van december (en daarmee 2021) aangebroken. Weer zo’n gek jaar dat tegelijk voelt alsof het voorbij gevlogen is, en voelt alsof het al een eeuwigheid gaande is. Een jaar waarin ik een droom waar heb mogen maken, maar ook waarin ik heb geleerd dat ik toch echt grenzen heb die ik goed moet bewaken. Als ik dat volgend jaar niet beter ga doen, maak ik het mezelf alleen maar moeilijk. In het blogbericht van december kijk ik niet alleen naar deze maand, maar naar het hele afgelopen jaar. En ik doe een snelle blik vooruit naar 2022, want ook aankomend jaar staat me genoeg te wachten.

Van januari tot en met maart staat me eigenlijk vrij weinig bij. Er zijn vast dingen gebeurd die me weer te binnen gaan schieten als ik een keer besluit mijn eerdere blogs terug te lezen. April is de eerstemaand die met een aantal bijzondere dingen kwam. Zo werd mijn werk overhoop gehaald. Of nou ja, er kwam een nieuwe werkwijze waar iedereen voor opgeleid moest worden. Ik zat bij de eerste groep. Terwijl de opleiding naar de nieuwe functie begon, kreeg ik ook de eerste e-mail van Inge Pietjouw. Zij heeft de redactie van mijn eerste boek gedaan. Dat waren twee grote dingen tegelijk. Aan de ene kant mijn jeugddroom van dat boek die nu wel héél dichtbij was. En aan de andere kant die vernieuwde functie op werk. Overdag druk met het opleidingstraject, 's avonds, op mijn vrije dag, en in het weekend druk aan de gang met de redactie. Want juni... juni was die maand dat mijn boek uit moest komen.

Door corona werd dit echter uitgesteld naar augustus. 4 augustus om precies te zijn. Tijdens Castlefest ging mijn boek verschijnen. Die droom die ik al jaren had werd eindelijk waarheid! Behalve dan dat Castlefest op het laatste moment niet doorging. Nederland ging in lockdown. De beurzen gingen tóch niet door. Ik kan je heel eerlijk zeggen dat ik toen wel even gehuild heb. Zo erg baalde ik ervan. Eindelijk ging ik de mensen die ik zo graag om me heen heb weer zien, maar op het laatste moment tóch niet. Gelukkig stond het de verschijningsdatum van mijn boek niet in de weg, en kwam mijn boek dan toch in augustus uit.

Iets meer dan een maand later kwam Elfia Arcen. En ergens was dat nog een veel mooiere beurs om voor de eerste keer met mijn boek te staan. Het was namelijk datzelfde evenement (maar twee jaar eerder) dat ik van Cocky te horen kreeg dat Zilverbron mijn boek wilde uitgeven. Het cirkeltje was weer mooi rond. In de periode tussen Castlefest en Elfia heb ik echter flinke stress gehad. Mijn kat werd ziek. Eerst dachten ze aan een virus, toen aan kanker. De dierenarts bereidde me er al op voor dat er een aanzienlijke kans was dat ik Mimi moest laten inslapen. Ging Elfia dan alsnog in het water vallen, maar om hele andere redenen? Een paar dagen voordat ik richting Arcen zou gaan kwam het verlossende woord. Mimi was weer beter. Het hoesten waar ze zo veel last van had was gestopt. De dierenarts had er geen verklaring voor. De enige diagnose was "ze is wel wat aan de zware kant, hè?" De opluchting was enorm (en de dierenartsrekening ook! ). Met een gerust hart vertrok ik naar Arcen voor mijn allereerste beurs aan die andere kant van de stand.

Het was een geweldige eerste beurservaring. Mooi weer, mooie kostuums en omringt door hele lieve mensen. Iets waar ik absoluut wel aan kon wennen. Op die beurs heb ik gelijk geleerd wat nu eigenlijk het belang is van pauzes houden. Ik wilde eigenlijk niet weg bij de stand en nam dus niet bepaald voldoende tijd om te rusten. Zelfs niet nadat ik daar door andere auteurs op gewezen werd. Dag 2 heb ik dat wel even gemerkt. Ik had last van flinke hoofdpijn! Gelukkig was ik de week na Elfia vrij en had ik alle tijd om goed bij te tanken voor ik weer verder moest met het dagelijks werk.

Meer beurzen zaten er dit jaar helaas niet in. Na Elfia zijn er nog wel een paar doorgegaan, maar doordat ik soms ook in weekenden werk (en het enorm druk was) kon ik er niet bij zijn. Dutch Comic Con zou de ennige andere beurs zijn waar ik dit jaar bij kon zijn. Een thuiswedstrijd, gezien de locatie praktisch om de hoek is voor mij. Opnieuw gooide corona roet in het eten. Het beurs- en festivaljaar van 2021 was daarmee afgelopen. Ik hoop dat het volgend jaar wat dat betreft wat beter gaat! Het onder de mensen komen en met andere Zilver-auteurs op een stand staan is gewoon super gezellig!

En wat staat er allemaal voor 2022 op de planning? Persoonlijk ga ik dus mijn grenzen wat beter in de gaten houden. Het liefste zeg ik op van alles en nog wat  "ja!" waardoor ik veel te veel hooi op mijn vork neem. Ik vergeet nog wel eens zicht te houden op mijn eigen grenzen en heb pas door hoe ver ik voorbij mijn energie zit op het moment dat ik nét niet in elkaar stort. Dat is voor niemand prettig. En op schrijfgebied? Zo in het staartje van het jaar ben ik hard bezig met boek 2. In april aankomend jaar moet het aangeleverd worden bij Zilverbron. Om te zorgen dat alles op tijd klaar is, heb ik deze week de eerste hoofdstukken verzonden naar mijn proeflezers. De eerste feedback druppelt inmiddels binnen, dus over niet al te lange tijd kan ik dat allemaal gaan verwerken. Daarna is het er wachten op de redactie. Want in november is het moment daar: dan moet het tweede boek in de serie verschijnen! Verder blijven de ideeën voor mijn lijst met "boeken om te schrijven" vrolijk door bubbelen. Ik sla ze allemaal op en zie wel wat ervan gaat komen. Voor nu wil ik proberen mijn focus zo veel mogelijk te houden bij de Revolutie. Er moeten immers nog 3 delen verschijnen! En nu ik op feedback van de proeflezers wacht, ben ik aan het schrijven voor een kort verhaal voor de Waterloper wedstrijd. Of ik het op tijd af ga krijgen zie ik vanzelf wel. Maar één van de thema's sprak me dusdanig aan dat er gelijk van alles begon te borrelen.

Voor nu wensen de katsistent en ik jullie allemaal een hele goede jaarwisseling en een voorspoedig 2022!

Tot volgend jaar!