De terugblik op boek 1

Nu mijn boek uit is, leek het mij mooi om in dit blogbericht terug te blikken op het hele proces waar ik doorheen gegaan ben, vanaf het eerste idee tot het moment dat ik mijn boek daadwerkelijk in handen had.

Het eerste idee

Ergens in 2017, denk ik, had ik het eerste idee voor de Revolutie-serie. Toen was het natuurlijk nog helemaal geen serie. Integendeel! Rond die tijd dacht ik nog dat het wel een kort verhaal zou worden. En ik heb meerdere dingen uitgeprobeerd. Zo was er een versie waar een van de meest bekende complottheorieën uit het eerste boek de waarheid bleek te zijn. En een versie waar magie juist helemaal niet illegaal was. En ergens zwierf een versie rond waarin proto-Naria een bos invluchtte, een dorpje tegenkwam, en er op de een of andere manier achter kwam dat proto-Alan haar oudere broer was. Als ik het mij goed herinner hing dit samen met die complottheorie. Hoe dan ook… wel iets heel anders dan wat het uiteindelijk geworden is!

Op een zeker punt kwam ik er toch wel achter dat het idee niet in een kort verhaal ging passen. Dus… standalone dan? Waarin Naria aan boord sluipt van de Zwarte Roos, gezellig een paar maanden mee op reis gaat en daarna vrolijk op de Koperen Troon komt te zitten? Nee, snel genoeg merkte ik dat ook dat niet precies was wat ik ermee wilde doen. De details waren alleen nog te vaag om er echt verder over na te denken. Het hele verhaal ging weer ergens op de plank om stof te vangen. Toen kwam er een verhalenwedstrijd van een andere uitgeverij. Een Young Adult schrijfwedstrijd. Het verhaal kwam weer van de plank en er werd een eerste versie geschreven. Dat verhaal bereikte de longlist, dus ik wist dat ik iets te pakken had waar ik mee verder wilde.

Met dat idee in mijn achterhoofd, was ik eigenlijk van plan het verhaal in eigen beheer uit te geven. Ik ging wat onderzoek doen, maar werd wel een beetje omver geblazen met alles waar je dan zelf achteraan moet. En dat was mij toch allemaal iets te veel van het goede. Verder wist ik ook niet zeker hoe YA ik mijn boek wilde houden. Als ik het nou iets op zou schroeven, kon ik er veel meer ideeën in kwijt die door mijn hoofd dwaalden en graag op papier wilden belanden. Dus daar ging ik weer. Eerste versie van het verhaal aan de ene kant van mijn scherm, leeg word-document aan de andere kant. En opnieuw beginnen. Daar kwam eindelijk de “eerste” versie uit waar ik echt tevreden over was. Eigenlijk dus al de tweede versie van het verhaal. Daar heb ik nog wat aan zitten schroeven, en uiteindelijk ging dat naar een groep proeflezers. Dit was ergens eind 2018 of begin 2019.

Proeflezers

Het leek mij verstandig om het verhaal in blokjes te hakken, en voor ieder blok een vragenlijst te hebben met punten waar ik feedback op wilde hebben (en ruimte voor algemene feedback). De blokjes waren vrij snel besloten. Iedere zoveel hoofdstukken had ik namelijk het gevoel dat er een blok in het verhaal afgesloten werd. Er ging een blok naar de proeflezers, en zodra ik feedback binnen kreeg, ging er weer een volgend blok uit. Dat ging door totdat het hele boek bij de proeflezer(s) geweest was.

Toen alle feedback eenmaal binnen was, heb ik dat verwerkt en zo weer een nieuwe versie van het verhaal geschreven. En toen kwam Castlefest 2019. Zoals voor mij de traditie is als ik op een festival kom, liep ik gezellig langs bij de stand van Uitgeverij Zilverspoor en Zilverbron. Nieuwe boeken halen, gezellig kletsen, en laten weten dat ik met dit verhaal bezig was. Ik was al vaker langs geweest om een heel ander verhaal te pitchen. Die staat voor nu in de koelkast, maar wellicht dat die weer tevoorschijn komt als ik straks klaar ben met de Revolutie. Zodra het Castlefest-weekend voorbij was, heb ik het nieuwe verhaal ingestuurd. En dan begint het wachten.

Antwoord

Het antwoord kreeg ik op Elfia Arcen later dat jaar. “We gaan het doen.” De rest van de dag heb ik met een grote grijns rondgelopen over het terrein. Die hele dag heb ik niets anders gedaan dan rondjes lopen en heel vrolijk zijn. En natuurlijk weer nieuwe boeken kopen! Want een festival is voor mij niet compleet zonder minstens 1 nieuw boek (en een set dobbelstenen). Aan het einde van het jaar kwam de Dutch Comic Con. Voor mij is dat zo’n beetje naast de deur, dus ik besloot een paar dagen van tevoren om daar eens te kijken. Castlefest en Elfia waren mij bekend, maar Comic Con was nieuw gebied. Aan het einde van die dag ging ik naar huis met een stapel van 9 boeken, het contract voor mijn boek, en de wetenschap dat het in 2021 zou verschijnen.

En dan duurt een jaar ineens lang. Maar in dat jaar ben ik gewoon bezig geweest met het schrijven aan boek 2. En boek 3. En plannen maken voor boek 4. Waar ik toen ik net begon nog geen idee had welke kant ik precies op wilde, is het nu super duidelijk. Er staan meerdere lijnen uit, en voor iedere lijn heb ik helder wat er gebeuren moet in welk boek, hoe uiteindelijk alles samenkomt en hoe het allemaal afloopt. En verder krijg ik dan ook nog een stuk of wat ideeën voor goodies om bij het boek mee te geven. Dus ook daar heb ik aan gewerkt.

Redactie

“Het kan vast niet lang meer duren voor je redactie begint.” Een zin die ik sinds december 2020 te horen kreeg. En iedere keer werd ik zenuwachtiger. Want hoe lang is “niet heel lang meer” of “bijna”? Dat werd eind april van dit jaar. Een redactie die lekker vlot verlopen is. Het is echt super fijn als jij en je redacteur lekker op één lijn zitten. Een paar keer kreeg ik bijvoorbeeld de vraag om hoofdstukken samen te voegen. Dat waren dan net de hoofdstukken waarvan ik in mijn Excel-sheet al had aangegeven dat die misschien samen moesten. Ook zij er tijdens de redactie scenes bijgekomen die nu tot mijn favoriete momenten in het boek horen. Kleine dingen die bepaalde personages net iets meer diepgang geven.

Iedere keer kwamen er een paar hoofdstukken tegelijk terug, voorzien van feedback/suggesties/aanpassingen. Dat was dus eigenlijk wel vergelijkbaar met de feedback zoals ik het van proeflezers terugkreeg (minus de vragenlijst). Ook dat werd weer verwerkt en teruggestuurd totdat de hoofdstukken klaar waren.

Cover

In de tussentijd, en eigenlijk ook al wel voordat de redactie begon, heb ik aan de cover gewerkt. Mijn werk heeft dan wel niets te maken met grafisch vormgeven, maar ik heb het wel gestudeerd. Ik ben er voornamelijk hobbymatig mee bezig, maar kon het nu wel lekker toepassen voor bijvoorbeeld de teasers. Verder had ik een idee voor de cover wat ik probeerde te maken, en wat best goed gelukt is! Ook vanuit Zilver waren ze enthousiast over mijn omslagontwerp. Het is heel tof om straks mijn eigen boek in de winkel of bibliotheek te zien, maar het is extra tof dat de omslag dan ook nog eens helemaal van mij is. Enige tijd terug heb ik een filmpje gemaakt van hoe ik mijn cover nu uiteindelijk gemaakt heb. Die kun je hier terugvinden.

Het grote moment

Dan begint het laatste beetje wachten. Gelukkig duurt het allemaal niet heel lang meer zodra de zet klaar is en het boek onderweg is naar de drukker. 2 augustus was de grote dag. Een dag vanuit huis werken en zo snel mogelijk naar beneden gaan het moment dat de boeken aankomen. En gelijk in de lunchpauze de boeken uitpakken en mijn eerste reactie filmen. Het eerste moment dat je je boek ziet, is toch wel heel bijzonder. Het heeft bij mij een redelijke tijd geduurd tot het door me doordrong dat ik dan toch echt mijn eigen boek vasthad. Tijdens het signeren van de eerste exemplaren had ik iedere keer weer even een momentje van “het is gewoon echt zover!”. Nu het grootste deel van mijn eigen exemplaren de wereld in zijn, is het tijd voor het volgende moment, welke ik stiekem toch nog spannender vind dan het hele voorgaande traject. Namelijk het wachten op reacties. Langzaamaan druppelen de eerste berichten binnen van mensen die mijn boek gelezen hebben, en reacties van mensen die bezig zijn. Dat is super tof, en tegelijkertijd doodeng.

En eind deze week is het tijd voor mijn online boekpresentatie op de pagina van Zilverspoor en Zilverbron. Aanstaande vrijdag (27 augustus, om 19:30) kom ik online gezellig kletsen over mijn boek. Ik hoop jullie daar te zien!

Tot de volgende keer!

Deze maand even geen tips en opmerkingen van de katsistent. Naast dat dit al een vrij lang blog is in vergelijking met de rest, is de katsistent helaas ziekjes😥 Hopelijk volgende maand weer een leuke kattenfoto met bijpassende opmerking.