Een toch wel rare week

Afgelopen week was best wel raar. Mijn tweede nieuwsbrief is de digitale deur uit (yay!), donderdag heb ik mijn autotheorie gehaald (nogmaals yay!) en dit ging ik vieren met een stukje gebak. Op dat moment (het was tijdens de persconferentie) kon ik nog even gewoon boodschappen doen. Een dag later werd alles versneld in gang gezet om thuis te kunnen werken. Sinds zaterdag zit ik dan ook thuis, met een werklaptop en alles wat ik nodig heb om toch gewoon verder te kunnen gaan.

Net als je denkt alles weer een beetje op de rit te hebben, valt het sociale leven langzaam stil. Waar de meeste mensen zo’n anderhalve week terug nog iets hadden van: “het zal allemaal wel meevallen”, lijkt de hel nu toch steeds een beetje meer los te breken. Na mijn eerste dag thuiswerken, merkte ik toch een paar boodschappen vergeten te zijn. Dus ik ging er opnieuw uit en had toch echt het gevoel dat ik in plaats van een supermarkt een post-apocalyptische film ingestapt was. Lege schappen overal, geen groente of fruit meer te bekennen, geen brood, WC papier… Gewoon raar. Gelukkig hoorde ik van een mevrouw die in de winkel werkte dat er op zondag een nieuwe voorraad aan houdbare spullen binnen zou komen. Dus daar stond ik op zondag om iets over half elf. In plaats van dat ik nog lekker in mijn pyjama met een kopje thee op de bank zat, stond ik in de supermarkt om het laatste stukje van mijn boodschappen te halen wat de dag daarvoor totaal onmogelijk was.

En dan zit je op je vrije zondag thuis. “Misschien ga ik wel spo-…” *ding* Een mailtje van de sportschool dat ze tot nader order dicht blijven. Begrijpelijk natuurlijk, maar wat ga ik dan doen? Dat doel om lekker regelmatig naar de sportschool gaan halen wordt ‘m in ieder geval niet. Wat me in mijn omgeving opvalt is dat mensen zo ontzettend creatief worden. Zo heeft mijn collega-auteur Loïs Lentz met een paar vrienden een geweldige muzikale parodie gebracht aan het Coronavirus. Ik moest er in ieder geval goed om lachen. Kijk zelf maar!

Zelf ben ik met mijn tekentablet die hele middag achter Photoshop gekropen om te knutselen aan de landkaart die bij mijn eerste boek hoort. Het schiet al lekker op! Oh, en de kat? Die is meer dan blij dat ik minstens de komende drie weken het huis niet hoef te verlaten.

Dat was het dan weer voor deze week. Lange-afstand-snotter-groetjes, en tot de volgende!

Menu